De bezem erdoor

Het was stil hier, de laatste tijd. De fut was eruit, de puf was op. Mijn hoofd was vol en mijn lijf wilde niet. Al maanden (jaren?) kwakkel ik met mijn gezondheid. Dat varieert van een totaal gebrek aan energie tot pijn in mijn hele lijf en nog een heel scala aan andere fratsen. Ik ging meerdere malen de molen door, maar men vond niets en concludeerde elke keer weer: "Je bent kerngezond, ga maar lekker verder met je leven. En nou niet meer zeuren he!"  (Nou ja, dat laatste is niet letterlijk gezegd, maar de implicatie was er.) Dat probeerde ik, maar het haalde weinig uit. De moeheid en pijn bleven. En het gepieker over "Wat is er nou toch met mij?!" nam alleen maar toe. En dus ging ik onlangs maar wéér naar de dokter, want dit was toch niet normaal. Een doorverwijzing naar de reumatoloog bracht eindelijk duidelijkheid: het is Fibromyalgie.

Eigenlijk is dat een diagnose waar je nog niks mee kunt. Want fibromyalgie is niet meer dan een vergaarbak van vage klachten waarvoor geen medische verklaring gevonden kan worden. Kerngezond en toch hondsberoerd. Oorzaak onbekend en er is dus ook geen oplossing. Maar ik was allang blij dat er eindelijk een labeltje aan gehangen kon worden en ik kon ophouden met me zorgen maken over wat er nou mis met me was. Ik blijk dus niet gek te zijn, ik beeld het me niet in. De moeheid en andere ellende: het is allemaal echt. En dus mag ik er (een beetje) aan toegeven, in plaats van altijd maar door te bikkelen omdat ik toch 'kerngezond' was en dus nergens last van zou moeten hebben.

Maar dan. Wat moet je met zo'n diagnose? Wat kan ik nog wel en wat niet? Wordt het ooit nog beter? Zal het juist slechter gaan? En kan ik iets doen om het allemaal ietsje beter te maken? Gelukkig kwam ik al snel bij een fysiotherapeut terecht die een multidisciplinair re-integratietraject biedt. Fysiotherapie (3x in de week sporten) om de belastbaarheid te vergroten. Een psycholoog om de mentale overbelasting te lijf te gaan en handvatten te bieden bij de dagelijkse dingen. Een ergotherapeut die kijkt of je thuis misschien dingen anders kunt doen om het leven prettiger te maken. Ik ben net begonnen met het traject, maar voorlopig ben ik enthousiast. Ik vind de training fijn, het voelt goed om opbouwend bezig te zijn. En de puf lijkt beetje bij beetje een héél klein beetje terug te komen.

Duidelijk is wel: er móeten dingen anders, op dezelfde voet doorgaan helpt mij niet. Ik moet beter gaan luisteren naar mijn lijf. En mijn hoofd moet stukken minder vol worden, de druk moet eraf. Dus gaat nu de bezem door mijn leven. En eigenlijk is dat best een leuk project.

Ik begon met een dieet. Het blijkt namelijk dat een gezond dieet van groot belang is bij fibromyalgie. De klachten kunnen enorm afnemen door de juiste dingen te eten. En dus ging de bezem door de voorraadkast. Geen E-nummers en andere chemische rotzooi meer. Geen pakjes, zakjes en potjes meer. Puur natuur, vanaf nu. Weg met de geraffineerde suikers. Weg met bijna al het vlees (gevogelte en vis 'mogen' nog wel). Stukken minderen met de gluten. Minder melkproducten.
Zo opgeschreven klinkt het alsof ik maar heel weinig mag, maar het tegendeel is waar: ik eet gevarieerder dan ik ooit gedaan heb en eet dingen die ik nog nooit eerder at (wie had gedacht dat ik ooit nog eens van bieten zou gaan houden?). Gelukkig voor mij is gezond, puur eten momenteel een hype en bestaan er een hele hoop goede kookboeken die rekening houden met dit soort dingen. De kookboeken van Amber Albarda en Gwyneth Paltrow, bijvoorbeeld. En je kunt op steeds meer plaatsen gezond voedsel kopen. (En dan bedoel ik niet de gehypte superfoods, maar pure ingrediënten als havermout, speltmeel en zaden en pitten.) Ik kan alleen maar zeggen: ik heb zelden zo lekker gegeten als de laatste tijd.

Zo verkeerd ziet gezond eten er toch niet uit he?

Een andere bezem ging door mijn hoofd. Mindfulness blijkt een heel nuttige bezigheid die enorm veel verlichting kan brengen: weg van de razende gedachtes en gewoon even bewust in het hier en nu zijn. Dus als u mij starend in het niets aantreft: dan ben ik waarschijnlijk heel mindful bezig. Of in slaap aan het vallen, dat kan ook. En daarbij doe ik dan ook nog eens rustgevende yoga. Op een Helemaal Echt Professioneel Yogamatje. Ik blijf nou eenmaal een gadgetfreak.

Ik besefte me ook dat ik veel te veel tijd besteedde aan activiteiten die weinig toevoegen en die mijn hoofd alleen maar nog voller maken. Voor de tv hangen terwijl er niks leuks op tv is bijvoorbeeld, puur uit gewoonte. Eindeloos internetten (blogs lezen en Facebooken) om de tijd te doden. En daarbij miljoenen ideeën opdoen die ik waarschijnlijk toch nooit ten uitvoer zal brengen, maar die tot die tijd wel in mijn hoofd blijven rondspoken. Terwijl ik die tijd ook zou kunnen doorbrengen met creatieve dingen doen (zélf naaien, haken en breien in plaats van toekijken hoe anderen dat doen) en lezen, bijvoorbeeld. Of gewoon niks doen. (Neh, dat zie ik niet zo gauw gebeuren.) Dus schoonde ik vandaag mijn lijst in Bloglovin' radicaal op. Want 125 nieuwe blogs per dag bijhouden is geen ontspanning meer, maar voelt als een enorme druk. Ook al is het nog zo leuk om al die blogs te lezen. Dus mocht ik u niet meer volgen: het is niet persoonlijk.

Chillen met gezonde thee en genieten van een Echte Yogamat.

Nog een bezem, een letterlijke deze keer, ging er dit weekend door mijn werkkamer. Ik stoorde me al een tijdje aan de rommel. En bovendien was ik me laatst rotgeschrokken toen een van mijn stoffen flink verkleurd bleek in de zon (ze lagen opgevouwen in open kasten, waar de zon dus vrolijk op kon schijnen). Dus dat moest anders. Dit weekend sloot ik me daarom op in mijn werkkamer en gooide ik de boel om. De kasten weg, de stoffen in bakken, alle overtollige ballast weg (want wat moet een mens met 5 vuilniszakken met kleding waar je misschien ooit nog eens iets van zou willen maken?). Het resultaat: veel meer ruimte, een lichtere kamer en de stoffen veiliggesteld. En met die horde uit de weg begon ik voor het eerst in tijden aan een nieuw naaiproject: een zomerjurk voor mezelf van een prachtige Nani Iro-stof, die ik laatst aanschafte. Maar daarover later meer.

Een opgeruimde werkkamer, klaar voor nieuwe projecten.